کارگردانی فیلم

 اما به عنوان یکی از موثرترین ابزار به منظور سامان بخشی به شرایط و سرپا ساختن یک نظام در جهت شاکله بندی فهم می توان بهره برد. چارچوب تکنولوژیها به عنوان یک شیوه مرسوم،در خصوص تمامی شاخه های علمی و ارتباطات اجتماعی ، اطلاعات و تحلیل های اقتصادی دارای محل کاربرد هستند. بازار به تعدیل و تحلیل اطلاعاتی که از محوریت  چارچوب نشات گرفته است می پردازد. چارچوب با محوریت سرگرمی ، با محوریت هنر –با در نظر گرفتن پهنه تجاری- عمومی بودن ، یا در حوزه شخصی به سر بردن ، قادر به پرسیدن ، اجتناب کردن ، خلق کردن ، و ویران ساختن باورها و ارتباطات حوزه ادراکی ، حافظه ، تصور ،فهم،زیبایی شناسی و قوانینی علمی است. درچارچوب اتفاقات ساختار پذیرفته ، ذهنیات دارای سیاق شده ، جزئیات درونی وارد عرصه عمومی می شوند

شکل های رایج از واسطه تصویر فرمهای خود را در عناصری از تکنولوژی ، دانش تجربی ، بازنمود کرده و در میان کشفیات علمی ، زاویه نظهای اقتصادی ، درفضای سیاسی قرن بیستم نمایان کرده است. تا کنون سینما به مثابه آنچه ما به عنوان حقایق در آن جستجو می کنیم به صورت موضوعی پیوسته و مستدل به سوی ساختار و رخداد وقایع پیرامونی خود نمود داشته است. اظهارات تفاسیر، تاریخیت، کانونی به منظور رهنمون شدن در حوزه عمل است. در ارتباط با فلسفه فیلم به پیدا ساختن آنچه که متعلق به آن بوده و به آن توسعه بخشیده است همت گمارده است. نظریه فیلم و فلسفه فیلم به دنبال بخش های استقرار یافته ای است که به صورت گونه شناسانه خود را به عنوان ژانرهای سینمایی معرفی کرده اند. اما تعداد متنابهی از فعالیتها درخصوص تحلیلهای چارچوب محور قرار داشته ، که تفکیک آنها اغلب به اندازه یکسان از نظر محتوا مطرح شده اند مانند: آماتور،فلسفی،نظری و انتقادی. نویسنده در این مقاله به ارائه مثالهایی پرداخته است که موراد مورد پردازش در حوزه فلسفه فیلم و نظریه فیلم به عنوان عملکردهای پرتنش به یک اندازه در خصوص محتوا است