فیلم برداری صحنه

چگونه می توان هم اندر زمان یک فرم را که به مشخص ساختن محدوده وجودی خود پرداخته است به ضرورت، از اجزاء طبیعی آن قلمداد نمود؟ یکی از بزرگترین مشغله های فکری در غرب التفات به دیدگاههای فلسفی و دست یابی و تحلیل و نقد شرایطی است که به تحقق امکان تفکر و یا وقایع حقیقی می پردازد. در این طور مواقع دیدگاهها حاوی سوالاتی است که می توان در آنها از هستی شناسی سراغ گرفت. و در قرن بیستم انبوه عظیمی از سوالات مرتبط با هستی شناسی،متافیزیک،و تقسیم بندیهای مرتبط با تجربیات برجسته شده اند. نگره چارچوب محور منجر به تولید سوالاتی شد که در آن همواره عناصری در خصوص فلسفه فیلم و تئوری فیلم مورد پردازش قرار می گیرندو یا اینکه این مسیر در نگاهی جامع تر به حوزه خیالات و ادراکات ما از واقعیت نیز ارتباط پیدا می کند؟ چگونه می توانیم در یابیم که یک وجود در هم تنیده شده با پیچیده گی در ساختارش را در حیطه محوریت چارچوب می توان مورد تحلیل و بررسی قرار داد؟

حال آنکه در این میان عناصر مهمی چون : زیست، اخلاق ،ایده ئولوژی مطرح شده و آنها هم باید در حیطه محوریت چارچوب مورد تحلیل واقع شوند. چگونه تمایز میان تصاویر متحرک و تصاویر صرف ادراک می گردد؟ حاشیه های صوتی یک فیلم چگونه بر محتوای آن تاثیر می گذارند؟ باید یک نکته را از وجهی توام با هشدار در خصوص بازه محتوا مورد توجه قرار داد. و آن این است که بر اساس اتخاذ موضعی که خصلتی واگرایانه دارد رویکرد فلسفه فیلم نسبت به محتوا حالتی انتقادی داشته و این رویکرد را درخصوص مطالعه چارچوب محورانه عیان ساخته است. بیان کردن این موضع را درخصوص این وضعیت با مطرح ساختن یک سوال می توان مورد توجه قرار داد : سرشت سینما به مثابه یک روش چه می تواند باشد؟

به منظور مهیا ساختن پاسخ به پرسشهایی از این دست ، من باید به بحث در خصوص فلسفه فیلم به عنوان یک فعالیت بپردازم. رویه ها و تمایلات در خصوص شرایط مختلف با رویکردهای مختلف مورد برسی قرار گرفته اند. پس من به صورتی مختصر ومفید به بررسی دیدگاهای موافق و مخالف در ارتباط با نظریه فیلم و فلسفه فیلم خواهم پرداخت.